80. rocznica śmierci Maksymiliana Kolbe
14 sierpnia - 80. rocznica śmierci Maksymiliana Kolbe
14 sierpnia - 80. rocznica śmierci Maksymiliana Kolbe 80 lat temu, 14 sierpnia 1941 roku, w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Oświęcim zmarł męczeńską śmiercią św. Maksymilian Kolbe. Oddał on swoje życie za innego więźnia – Franciszka Gajowniczka, dając najpiękniejsze świadectwo zwycięstwa człowieczeństwa w czasach pogardy dla ludzkiej godności.
Całym swoim życiem i na koniec również śmiercią, w obozie koncentracyjnym w Auschwitz-Birkenau, św. Maksymilian potwierdził to, co powtarzał: „Tylko miłość jest twórcza”. 14 sierpnia 2021 r. mija 80 lat od jego męczeńskiej śmierci.
Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. Dzieciństwo spędził w Pabianicach. We Lwowie, wraz ze swoim starszym bratem, w 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów (OFMConv). Wówczas otrzymał imię Maksymilian. Od 1912 r. studiował w Rzymie. Tam uzyskał doktorat z filozofii i z teologii, tam też wraz z kilkoma współbraćmi w 1917 r. założył stowarzyszenie pod nazwą Rycerstwo Niepokalanej. W Rzymie przyjął święcenia kapłańskie w 1918 r. Rok później wrócił do Polski. Od stycznia 1922 r. zaczął wydawać w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej".
W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo o nazwie Niepokalanów, który wkrótce stał się ogromnym katolickim ośrodkiem prasowym i ewangelizacyjnym. Tam wydawano kilka wysokonakładowych miesięczników a od 1935 r. także katolicki „Mały Dziennik”. Jego nakład w marcu 1936 r. wynosił w dni powszednie 115 tysięcy egzemplarzy, by dwa lata później osiągnąć (w 10 różnych wydaniach) prawie 250 tysięcy. Nakład sztandarowego miesięcznika "Rycerz Niepokalanej" w grudniu 1938 r. doszedł do miliona egzemplarzy.
W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Japonii i tam zaczął wydawać japoński odpowiednik „Rycerza Niepokalanej”, a wkrótce i w Japonii założył klasztor (Mugenzai no Sono) na wzór tego w Niepokalanowie. Rozpoczął organizowanie podobnych ośrodków w Chinach i Indiach. W roku 1936 wrócił jednak do Polski, by pokierować Niepokalanowem, który już wtedy był największym klasztorem katolickim na świecie. W chwili wybuchu II wojny światowej żyło tam i pracowało około 700 zakonników.
W grudniu 1938 r. w Niepokalanowie ruszyła własna radiostacja i audycje rozpoczęło nadawać Radio Niepokalanów. Św. Maksymilian myślał także bardzo konkretnie, by usprawnić kolportaż niepokalanowskiej prasy, o budowie lotniska na terenie klasztoru, z którego mogłyby startować samoloty obsługiwane przez braci zakonnych. Ten ostatni plan św. Maksymiliana jak i pomysł stworzenia specjalnego działu filmowego w Niepokalanowie przekreślił wybuch II wojny światowej.
Po wybuchu II wojny światowej o. Maksymilian wraz z 34 braćmi został aresztowany i wywieziony najpierw do obozu w Lamsdorf (Łambinowice), a później do Amtitz (Gębice), a wreszcie do Ostrzeszowa. Do Niepokalanowa powrócił 8 grudnia 1939 r. Po raz drugi został aresztowany 17 lutego 1941 r. i osadzony w centralnym więzieniu Gestapo na Pawiaku w Warszawie. 28 maja 1941 r. przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Auschwitz-Birkenau, gdzie stał się numerem 16 670. Tam podtrzymywał upadłych na duchu, spowiadał, dzielił się z innymi tym, co najcenniejsze: Bogiem. W końcu ofiarował swoje życie za nieznanego mu więźnia: Franciszka Gajowniczka.
O. Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity przez hitlerowców zastrzykiem trucizny, jako jeden z ostatnich więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym.
Został beatyfikowany 17 października w 1971 r. przez papieża Pawła VI, natomiast Jan Paweł II, 10 października 1982 r. ogłosił go świętym, nazywając „patronem naszych trudnych czasów”.
Źródło: franciszkanie.pl 2001-2021
Zobacz także: